Veel vrouwen (en mannen ) zouden aangifte moeten doen van seksueel geweld bij de politie. Maar ze doen het niet.
Hoe kan dat?
Redenen om het niet te doen:
Want als je aangifte doet...
...komt de wereld te weten wat jou is overkomen
...kan je dat de dader niet aandoen, want hij of zij is familie/ een vriend(in)/ of iedereen kent hem
...voel jij je schuldig, want je verwoest het leven van de dader
...zal de dader het jou vast en zeker betaald zetten
...ben je zo'n sukkel die het niet zelf kan oplossen
...word je vast niet geloofd
...zullen ze zeggen dat je het zelf hebt uitgelokt
...zal je met bewijzen moeten komen en die heb je niet
...is het jouw woord tegen dat van de dader
...moet er inwendig onderzoek worden gedaan en dat lijkt je verschrikkelijk
...weet je niet wat er allemaal op je af komt
...kan het jaren duren, vooral als de zaak voor de rechter komt
...kom je in een emotionele ratrace
...kun je niet overzien wat het met jou en je omgeving doet
...voel je je ongelooflijk eenzaam
Herken jij je in bovenstaande belemmeringen?
Beter is het (zou je denken)...
...om over het misbruik te zwijgen
...om het zelf op te lossen
...om net te doen alsof het niet gebeurd is
...om te hopen dat de dader zijn leven betert
...dat jij hem helpt om te veranderen
...om te zorgen dat je hem niet meer tegenkomt
...om een lach op je gezicht te trekken en te doen alsof alles in orde is
Is dat zo? Want wat gebeurt er dan met jou?
Wat doe je met je angst?
Wat doe je met je woede?
Wat doe je met je schaamte?
Wat doe je met je schuldgevoel?
Wat doe je met je gevoel dat je smerig bent?
Wat doe je met je gevoel vernederd te zijn?
Wat doe je met het masker dat je opzet om net te doen alsof het niet gebeurd is, zodat je in een schijnwereld leeft?
Weet dan...
...dat emoties zich niet weg laten stoppen. Ze willen zich uiten. Als je ze wegstopt keren ze zich uiteindelijk tegen jou.
...dat het misbruik zijn uitwerking heeft op jouw relaties. Op al je relaties. -op de relatie met je partner (als jij je al durft te binden). -op de relatie met je kinderen (als je die al durft te krijgen). -op de relatie met je familie, je vrienden, je collega's en met mensen die je tegenkomt op straat of in de supermarkt.
...dat de persoon die anderen zien niet de persoon is die je werkelijk bent.
De kans is groot...
...dat je het moeilijk vindt om mensen te vertrouwen
...dat je je niet durft te binden
...dat je ergens gelooft dat anderen jou niet waarderen om wie je bent. Dat komt omdat je jezelf niet waardeert, omdat je leeft met een groot geheim.
Wordt het niet eens tijd om jouw geheim de wereld in te brengen?
Zodat jij weer jij wordt.
Zodat jij je weer vrij voelt.
Wat kan je doen?
Je kan contact opnemen met iemand die naar je luistert.
En als je over aangifte twijfelt, moet deze persoon ook snappen waarom je twijfelt. En niet zeggen dat je de dader beter een oplawaai had kunnen verkopen. Of dat je hem uit je bed had moeten sodemieteren. Of dat je heel hard had moeten gillen. En dat je nu meteen naar de politie moet stappen.
Als iemand dat zegt is hij of zij niet de juiste persoon voor jou.
Je wilt iemand die er voor jou is.
Iemand die geen oordeel over je heeft.
Iemand die begrijpt hoe misbruik werkt en wat het met je doet.
Iemand die snapt dat het moeilijk is om ermee naar buiten te komen.
Ik weet dat er moed voor nodig is om op zo iemand af te stappen.
Maar dat heb jij, dat weet ik.
Je kunt terecht bij mij, als je dat wilt. Ik wil je helpen, steunen en begeleiden
Ik luister naar je verhaal. Ik help je om taal te vinden. Ik help je om ongemakkelijke gevoelens te verwerken.
Ik stel vragen die jou helpen om te kiezen of je wel of niet aangifte doet en daar vrede mee hebben.
En als je voor aangifte kiest ga ik misschien zelfs met je mee. Alleen als jij dat wilt. In ieder geval kun je na de aangifte jouw verhaal bij mij kwijt.
En ik sta je bij tijdens het vervolg. Ik moedig je aan om vol te houden als je lang niets van de politie hoort. Of ik sta je bij tijdens het proces tegen de dader.
Durf jij die stap te zetten?
Ans Breetveld