Mijn collega zei dat het moeilijk moet zijn, praten over misbruik, zware gesprekken. Toen draaide ze zich naar me toe en zei dat zij het ook had meegemaakt. Ze boog haar hoofd.
Het was één van mijn laatste weken op het werk. Ons contract werd niet verlengd. Deze collega aan het bureau naast me, vroeg me zojuist wat ik na deze baan wilde gaan doen.
Ik zei dat ik vóór corona een praktijk had als relatietherapeut. Dat ik gestopt was toen corona uitbrak. Dat ik er nu over denk om vrouwen die seksueel misbruikt zijn, te begeleiden bij aangifte tegen de dader, bij de politie.
‘Ik zie dat veel vrouwen het moeilijk vinden om die stap te zetten. Kijk maar naar de Voice. De meeste vrouwen doen pas aangifte als ze steun krijgen. Als ze zien dat andere misbruikte vrouwen ook aangifte doen en ze zich bij hen kunnen aansluiten.
Ik heb ervoor geleerd. Ik heb opleidingen gevolgd en met slachtoffers van misbruik gewerkt. Dus ik ben het gewend om erover te praten.
En ik heb er zelfs een boek over geschreven. Met mijn eigen verhaal, want ik ben zelf misbruikt. Ik hoop dat het binnenkort wordt uitgegeven.'
Op dat moment bekende mijn collega dat ze ook misbruikt was.
Haar stem klonk onvast en er liep een traan over haar wang.
‘Ik snap niet waarom ik nu weer huil, zei ze. Ze snikte.
‘Kom,' zei ik. 'Dan trekken we ons even terug.'
We liepen naar de lege kantine en ik schonk twee koffie in.
Toen we zaten zei ze dat ze niet begreep wat haar raakte.
‘Het is al zo lang geleden. Ik was nog student.’
‘Heb je het goed verwerkt?’
‘Ja. Ik heb uitgebreid therapie gehad. Dus dat kan het niet zijn. Maar blijkbaar zit er nog iets.’
Ze staarde uit het raam en dronk haar koffie. Ook ik nam een slok.
‘Het was de aangifte’, zei ze tenslotte. ‘Ik heb het helemaal alleen moeten doen.’
‘Had je gewild dat er iemand was die je erbij had kunnen helpen?’
Ze knikte.
‘Wat zal je eenzaam geweest zijn.’
‘Ja’, zei ze. ‘Het was verschrikkelijk. Wat had ik graag gewild dat er iemand zoals jij was. Je bent nodig.’
Ze zuchtte. ‘Het is vast niet voor niets dat we vandaag samen werken’. Ze keek me aan.
‘Ik ben er nog de hele dag en ik zit naast je.’
Ze lachte en we liepen terug. Te laat voor de dagstart met het hele team, maar dat gaf niet.
Twijfel jij of je wel of niet aangifte gaat doen na seksueel geweld? Ik kan je helpen om een keuze te maken waar je helemaal achter staat.
Of wil je eens praten over jouw ervaringen en gedachten wat betreft aangifte?
Ik ga er graag over met je in gesprek.
Neem contact op met Ans Breetveld