Mam, wanneer moet ik een bh?’
Ik stel de vraag in de keuken want ik wil dat alleen mam hem hoort.
Mijn borsten zijn de afgelopen periode flink gegroeid. In de kleedkamer vóór de gymles zag ik dat de meeste meiden uit mijn klas al een bh dragen.
De volgende zaterdagochtend zegt mam: ‘Doe je jas maar aan. We gaan een bh voor je kopen.’
Ik pak een helm uit de bijkeuken en stap bij haar achterop de brommer. Ze rijdt het spoor over en slaat linksaf naar Zeeman.
‘Hoe weten we welke maat ik heb?’, fluister ik als we de winkel binnenstappen.
Mam zegt niets.
Er zijn wat klanten achterin de winkel. In de buurt de kassa staat een meisje een rek met kleding te vullen.
Mam loopt naar de bak met bh’s en begint in een stapel te graaien. Ze zijn van kant, zachtroze en wit.
Ik ga er een klein stukje vanaf staan en kijk rond alsof ik de winkel bestudeer.
Mam pakt een bh, houdt hem voor zich en kijkt naar mijn borsten. Dan haalt ze een meetlint uit haar zak.
‘Kom eens hier, dan kan ik je meten.’
Ze trekt het lint, vlak onder mijn borsten, strak om me heen. Ze drukt haar duim op de plek van de gemeten afstand en leest het aantal centimeters af.
Ze pakt een paar bh’s en bestudeert de etiketten. Ik ga weer op afstand van haar staan.
‘Zijn hier eigenlijk wel paskamers?’, vraag ik zacht. ‘Nee, die hebben ze niet bij Zeeman.’
‘Maar hoe moet ik dan passen?’ Mam zucht. Ze bekijkt een etiket. ‘Waarom gingen we niet naar Livera? Daar hebben ze paskamers.’
‘Kom eens hier.’ Mam pakt me bij mijn arm. ‘Ga eens met je rug naar mij toe staan.’
Ze wikkelt een bh om mij heen, over mijn shirt. Ik zet een stap opzij zodat ik achter mam verdwijn. Ik hoop dat andere klanten mij niet kunnen zien.
Mam trekt de bh strak om mij heen: ‘Steek je armen er nu eens door.’
‘Mam’, zeg ik geërgerd. ‘Waarom moet dat nou zo? Waarom gaan we niet naar Livera?’
‘Zeur niet. Werk effe mee.’ Ze geeft een tikje tegen mijn schouder. ‘Steek je armen erdoor.’
Ik kijk rond of er niemand kijkt. Snel laat ik mijn handen onder de bandjes door glijden. Mam trekt de bh weer strak. Ze schudt haar hoofd en pakt een ander: ‘Hij is te klein. Pas deze maar.’
Ik wissel de ene in voor de ander.
Na een paar keer passen kiest mam er eentje voor me uit, een roze.
‘Vind je hem mooi?’
‘Ik had er liever één van Livera.’
Als we thuiskomen zit pap in de kamer zich te scheren met zijn elektrische scheerapparaat. Voor hem op tafel staat een rechthoekige spiegel die tegen de prullenbak leunt.
‘Is het gelukt met het kopen van een buh-huh-dinges?’ Ik zie dat hij probeert te lachen, maar hij kijkt ons geen van beiden aan.
Ik zwijg en kijk naar mam.
‘Ja het is gelukt’, zegt ze.
Ze pakt het zakje met de bh uit haar tas en drukt hem in mijn handen: ‘Toe, ga hem eens aandoen.’
Boven probeer ik de haakjes in elkaar te schuiven. Na een paar keer proberen lukt het, maar de bandjes zakken van mijn schouders. Ik verstel de bandjes tot ze goed zitten. Als ik naar beneden loop voel ik hoe het ding knelt.
‘Laat eens zien of hij goed zit’, zegt mam. ‘Anders moeten we hem ruilen.’
Ik kijk uit het raam of er niemand voorbijkomt. Met mijn rug naar pap trek ik mijn shirt omhoog.
Terwijl mam met haar wijsvinger voelt of hij strak genoeg zit bedenk ik dat ik liever een jongen zou zijn.
Ik besluit nooit meer een rok of jurk te dragen.
Ans Breetveld, Traumatherapeut
コメント